زمین منتظر

چه آرام و قرار دست بر دست هم میروند،چه آرامشی دارد آن زن هنگامی که در میان خلقی غریبه دستانش در دست مردش است،چه شکر خدایی میکند آن مادر که پسرش عصایی برای قدمهایش به سوی دوست میشود،و چه غروری دارند زنان در میان این ستون ها هنگام پیاده روی به سوی کعبه عشاق،آری درمیان این عشق دلم آتش گرفت اما نه از اینکه من آنجا نیستم و این عشق را درک جسمی نکردم از این میسوزم…..بی بی زینب وقتی بعد چهل روز به خیمه گاه برگشت دست مردی نداشت که همراهیش کند یا جوانی زیر بغل بی بی زینب را بگیرد و دلداریش دهد به نبود عزیزان…..

حالا فهمیدم وقتی میگویند وای از دل زینب یعنی چه……

بانوی من صبرت بسیار زیبا بود .

مرحوم محمدتقی مجلسی ، پدر بزرگوار علامه محمدباقر مجلسی نقل می کند: شبی از شب‌ها، پس از فراغ از نماز شب و تهجد، حالتی برایم ایجاد شد که فهمیدم در این هنگام هر حاجت و درخواستی از خداوند نمایم اجابت خواهد نمود. فکر کردم چه درخواستی از امور دنیا و آخرت از درگاه خداوند متعال نمایم که ناگاه با صدای گریه محمدباقر در گهواره‌اش مواجه شدم و بی‌درنگ گفتم: پروردگارا! به‌حق محمد و آل محمد، این کودک را مروّج دینت و ناشر احکام پیامبر بزرگت قرار ده و او را به توفیقاتی بی‌پایان موفق گردان.